24 października 2007

Popłudniowa drzemka

To był ciężki dzień, od samego arna wszystko szło "nie tak". Wszystko leciało mi z rąk, co chwilę coś rozlewałam, rozsypywałam. A dzieci doprowadzały mnie do pasji. Uciekłam przed swoją agresja do kuchni, zrobić obiad ;) Nic tak nie rozładowuje napięcia, jak obieranie jarzyn i tarkowanie ich. Przyjemne z pożytecznym, bo dzieci uwielbiają tartą marchew. Po 15 min, ukoiłam nerwy i poszłam sprawdzić co oznacza cisza w pokojach. Otóż Ignaś wszedł do Zosinego łóżeczka i tam usnął, a Zosia ... sami zobaczcie.


I jeszcze słodki (?) Ignaś.

o
Etykiety: ,

5 komentarzy:

  1. Cuilwen24 października 2007 18:51

    Ignaś cudny jak zwykle:) Sama słodycz;) Zosia też, ale mało jej widać na tym zdjęciu;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Kajka24 października 2007 20:50

    Hehehehehe! Słodki, ale brojki w oczach ma, że hej! Muszę wypróbować patent z obieraniem marchewki, chociaż sama będę musiała ją zjeść!

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy28 października 2007 22:10

    Ignas jestt sliczny na tym zdjeciu, podobny do mnie :). Mam na ekranie w biurze zdjecie Zosi. Wszyscy mowia ze jest do mnie podobna :).
    Ola.

    OdpowiedzUsuń
  4. Marta29 października 2007 08:54

    Oluś, czy to znaczy, że my jednak jesteśmy podobne do siebie? :) Bo na Ślubie Daniela wszyscy mówili, że Zosia wygląda dokładnie tak, jak ja w jej wieku :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy30 października 2007 15:28

    Ja tez tak mysle, chociaz z tamtych czasow znam Cie tylko ze zdjec ;).
    Oczywiscie ze jestesmy podobne :). Fajnie ze juz tak niedlugo bedziecie u nas, juppiiiii!
    Ola.

    OdpowiedzUsuń

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)